Álbume de familia
O pasado 17 de febreiro meu tío Suso cumpriu 97 anos, é o último dunha xeración de seis irmáns, o máis novo morreu o 29 de xaneiro. Del xa teño escrito como exemplo dun xeito de pensar dunha persoa con preparación elemental, ler, escribir e as catro regras, cunha visión do mundo limitado a súa contorna, arredor de si, só saíu da casa para facer a mili en Pontevedra, a súa gran experiencia vital da que me fala cada vez que nos xuntamos. Grazas á televisión xa ve algo máis que os Ancares, e opina de política seguindo o argumentario como se fose un político profesional. Como non me gusta perder o tempo nun combate que dou por perdido, xa lle dixen que eu non quería enemistarme coa familia por non coincidir a miña apreciación das cousas coa del. Estando un día de verán diante da súa casa, preguntoume:
- E hoxe ¿que día é?
- É 18 de xullo.
- E ¿é festivo?
- Non.
- ¡Claro!, quitaríao Zapatitos.
- Xa o dicía eu, peor que Zapatero.
- E, todos rouban, e ti si non roubaches foi porque non puideches.