Si a Sanidade Pública, non a privatización
Ironicamente existe un servizo chamado atención ao paciente, faltan médicos pero temos burócratas de sobra
Non hai moitos anos podiamos presumir de que tiñamos unha sanidade pública máis ou menos boa, inclusive con expertos especialistas recoñecidos a nivel mundial. Unha sanidade a cal todos podemos acceder sen distincións de clase económica. Por iso me facía gracia que ao hospital 12 de Outubro de Madrid lle chamasen "si lo se no vengo" porque a xestión dese hospital é un total desastre e inda por riba non che queda máis remedio que ir cando a cousa pinta mal.
Pero nos últimos dous anos a sanidade pública estase deteriorando a pasos axigantados e inda por riba queren implantar o modelo de xestión dos hospitais que teñen en Valencia e en Madrid, modelos semiprivados nos que os servizos básicos moitas veces non se achegan os mínimos legais nin por asomo.
Hai non tanto tempo parecía que o único problema eran as listas de espera, listas de espera que non se viron reducidas senón todo o contrario aumentadas a tal nivel que mesmo a un paciente crónico cunha medicación que lle van subindo a dose cada 6 meses o especialista lle di que volva en agosto, aos 6 meses, e vai coller cita e lle dan para marzo do ano seguinte, chega agosto e faise a reclamación pertinente e che din que vai ser difícil xa que entre as vacacións, que si bota un mes en planta e non consulta e o retraso que leva estamos en novembro e a única solución é colapsar as urxencias. Ironicamente existe un servizo chamado "atención ao paciente", faltan médicos pero temos burócratas de sobra.
Co colapso das urxencias temos os corredores cheos de camas e mentres para darche un resultado ou facerche unha proba que require 5 minutos votas horas porque non chega o persoal. Pero a realidade é que non se lle renova aos médicos e o persoal sanitario, a inestabilidade laboral dentro do SERGAS disparase a niveis alarmantes pero quen sofre as consecuencias son os pacientes.
Todo se basea nunha falta de interese por parte dos responsables, e logo tópaste casos nos que che din que a túa operación non será feita ata dentro de 8 meses, claro que si queres que cha deriven a unha clínica concertada privada en 3 meses podes estar operado. E según do que sexa e despois de moito valorar decides ir a privada e resulta que quen te opera vai ser o que é xefe de servizo no público. Casualidade? NON, intereses económicos? SI
Non se pode estar desviando partidas orzamentarias a entidades privadas para realizar servizos que se poden facer nun hospital público e cun custe moito menor, pero claro compensa mais pagar os convenios con esas entidades privadas en vez de investir en persoal e en formación.
A poboación de Galiza cada día se avellenta máis e os nosos maiores teñen as pensións máis baixas de todo o estado español co cal non se poden permitir o luxo de ir a consultas privadas tendo unha sanidade pública, maiores que non entenden de burocracia pero si de enfermidades, de ver como o pouco de sufrir un accidente cardiovascular que require rehabilitación inmediata para unha melloría senón protestas podes estar en lista de espera 3 ou 4 meses e o mellor para daquela o que precisa non é un fisioterapeuta senón un enterrador, e que se agrave esta situación debese a que o gasto sanitario público por habitante é o mais baixo da EU (15º posto), sen contar Grecia e que nos orzamentos da Xunta de Galiza dos anos 2010 e 2011 o recorte en gasto sanitario supera os 220 millóns de euros.
Por iso, vai sendo hora que sigamos reclamando unha sanidade pública como nos merecemos e con máis forza que nunca, sanidade que contribuímos todos a tela cos nosos impostos e a cal non podemos permitir que empresas alleas e que so saben de números se apropien de servizos que ben xestionados por un ente público poden ofrecer o mellor dos servizos. Servizos os que esperemos ter que recorrer canto máis tarde mellor pero que a volta da esquina podemos necesitalos e como pacientes e usuarios temos as nosas obrigas pero que non se esquecen dos nosos dereitos. So temos unha vida e polo tanto non debemos permitir que xoguen coa nosa saúde para logo poder ter un titular de prensa dicindo que o aforro no gasto sanitario creceu pero obvian nese titular mencionar que este aforro e grazas a que non se prestan os servizos que se viñan prestando anteriormente.
Non hai moitos anos podiamos presumir de que tiñamos unha sanidade pública máis ou menos boa, inclusive con expertos especialistas recoñecidos a nivel mundial. Unha sanidade a cal todos podemos acceder sen distincións de clase económica. Por iso me facía gracia que ao hospital 12 de Outubro de Madrid lle chamasen "si lo se no vengo" porque a xestión dese hospital é un total desastre e inda por riba non che queda máis remedio que ir cando a cousa pinta mal.
Pero nos últimos dous anos a sanidade pública estase deteriorando a pasos axigantados e inda por riba queren implantar o modelo de xestión dos hospitais que teñen en Valencia e en Madrid, modelos semiprivados nos que os servizos básicos moitas veces non se achegan os mínimos legais nin por asomo.
Hai non tanto tempo parecía que o único problema eran as listas de espera, listas de espera que non se viron reducidas senón todo o contrario aumentadas a tal nivel que mesmo a un paciente crónico cunha medicación que lle van subindo a dose cada 6 meses o especialista lle di que volva en agosto, aos 6 meses, e vai coller cita e lle dan para marzo do ano seguinte, chega agosto e faise a reclamación pertinente e che din que vai ser difícil xa que entre as vacacións, que si bota un mes en planta e non consulta e o retraso que leva estamos en novembro e a única solución é colapsar as urxencias. Ironicamente existe un servizo chamado "atención ao paciente", faltan médicos pero temos burócratas de sobra.
Co colapso das urxencias temos os corredores cheos de camas e mentres para darche un resultado ou facerche unha proba que require 5 minutos votas horas porque non chega o persoal. Pero a realidade é que non se lle renova aos médicos e o persoal sanitario, a inestabilidade laboral dentro do SERGAS disparase a niveis alarmantes pero quen sofre as consecuencias son os pacientes.
Todo se basea nunha falta de interese por parte dos responsables, e logo tópaste casos nos que che din que a túa operación non será feita ata dentro de 8 meses, claro que si queres que cha deriven a unha clínica concertada privada en 3 meses podes estar operado. E según do que sexa e despois de moito valorar decides ir a privada e resulta que quen te opera vai ser o que é xefe de servizo no público. Casualidade? NON, intereses económicos? SI
Non se pode estar desviando partidas orzamentarias a entidades privadas para realizar servizos que se poden facer nun hospital público e cun custe moito menor, pero claro compensa mais pagar os convenios con esas entidades privadas en vez de investir en persoal e en formación.
A poboación de Galiza cada día se avellenta máis e os nosos maiores teñen as pensións máis baixas de todo o estado español co cal non se poden permitir o luxo de ir a consultas privadas tendo unha sanidade pública, maiores que non entenden de burocracia pero si de enfermidades, de ver como o pouco de sufrir un accidente cardiovascular que require rehabilitación inmediata para unha melloría senón protestas podes estar en lista de espera 3 ou 4 meses e o mellor para daquela o que precisa non é un fisioterapeuta senón un enterrador, e que se agrave esta situación debese a que o gasto sanitario público por habitante é o mais baixo da EU (15º posto), sen contar Grecia e que nos orzamentos da Xunta de Galiza dos anos 2010 e 2011 o recorte en gasto sanitario supera os 220 millóns de euros.
Por iso, vai sendo hora que sigamos reclamando unha sanidade pública como nos merecemos e con máis forza que nunca, sanidade que contribuímos todos a tela cos nosos impostos e a cal non podemos permitir que empresas alleas e que so saben de números se apropien de servizos que ben xestionados por un ente público poden ofrecer o mellor dos servizos. Servizos os que esperemos ter que recorrer canto máis tarde mellor pero que a volta da esquina podemos necesitalos e como pacientes e usuarios temos as nosas obrigas pero que non se esquecen dos nosos dereitos. So temos unha vida e polo tanto non debemos permitir que xoguen coa nosa saúde para logo poder ter un titular de prensa dicindo que o aforro no gasto sanitario creceu pero obvian nese titular mencionar que este aforro e grazas a que non se prestan os servizos que se viñan prestando anteriormente.
