É a hora do cambio

Por máis que se oufane a dereita peruana, os resultados electorais no Perú demostran que os peruanos rexeitaron o modelo actual e claman por un profundo cambio. Nun descarado intento de disimular a súa derrota, sinalan despectivamente que no Perú existe máis dun 30% de renegados e son os que levaron ao triunfo en primeira volta á confluencia electoral denominada GANA PERÚ integrada polo Partido Nacionalista, Partido Comunista Peruano, Partido Socialista, Partido Socialista Revolucionario, Lima Para Todos e Movemento Voz Socialista.

Se en algo hai que darlle a razón a esta vella e recalcitrante dereita e aos seus incondicionais medios que a sustentan é que efectivamente, a maioría dos peruanos renegan do actual modelo económico que desde Fujimori pai tense implantado, levando a pobreza aos fogares dos traballadores. Como non han de estar descontentos se pese ao crecemento económico peruano ven que só se beneficia un pequeno sector que son os posuidores das riquezas e causantes da corrupción extrema que campa por todo o país.

Con todo, ao non conseguir máis do 50+1% na primeira volta electoral fai moi difícil obter a vitoria na segunda volta na que os peruanos decidirán se consolidan o proceso de cambio ou manteñen o modelo actual.

Keiko Fujimori filla do ex ditador que fuxiu co avión presidencial a Xapón abandonando o cargo de presidente da república, levándose abundantes documentos de suma importancia e unha inmensa fortuna produto da corrupción e o narcotráfico, é a candidata que con Ollanta disputará a segunda volta electoral. Hai que sinalar que Keiko Fujimori que foi a primeira dama, non se ten deslindado nunca do goberno do seu pai que foi o máis corrupto da historia republicana do Perú, que organizou e financiou con millonarias partidas do estado a grupos de mercenarios asasinos como o grupo Outeiro, actualmente en prisión condenados por delitos de lesa humanidade e que desde as súas celas celebraron o pase a segunda volta da filla do seu xefe. Así mesmo Keiko Fujimori pretende conceder o indulto ao ditador actualmente condenado a 25 anos de prisión en caso de ser elixida presidenta.

Ollanta Humala, pasa á segunda volta cunha vantaxe de 8 puntos sobre o seu rival, se sumamos a esta vantaxe o rexeitamento ao Fujimorismo de sectores medios da poboación e mesmo das dereitas, que manifestaron que nunca votarán pola filla do ditador -caso Vargas Llosa-; o apoio que Perú Posible partido do ex presidente Toledo vaille a dar; o do Partido Forza Social da Alcaldesa de Lima Susana Villarán; a dun groso sector do APRA que están anoxados do seu actual presidente e dirección nacional e de varios movementos rexionais, OLLANTA HUMALA ten maiores posibilidades de gañar en segunda volta e enmarcar ao Perú dentro da corrente de cambios revolucionarios que numerosos países latinoamericanos están a realizar.

O país pediu que as forzas democráticas antiditatoriais, anticorrupción, deben obrigadamente pórse de acordo para evitar a catástrofe moral do Perú e impedir por todos os medios que o noso país ingrese nunha curva de desestabilización violentista polo perigo que carrexa un suposto goberno do fujimontesinismo.

O panorama dálle a Ollanta unha gran vantaxe. Dependerá no futuro inmediato como xoguen as forzas políticas conforme aos ditados da realidade. Se é verdade que non todo está dito tamén é verdade que estamos moi preto de lograr dar un paso decisivo na recuperación da democracia na nosa patria e para sacala do seu triste e groseira condición dependente e sometida á desgraciada condición de país primario exportador.

AS PROPOSTAS DE GANA PERÚ.

O Perú é un país que logrou un crecemento económico de até o 7% debido á exclusiva venda de materia prima sen valor agregado e aos altos prezos que se obtén por ela no mercado mundial. Ou sexa, o Perú só é un país primario exportador que se viu favorecido pola conxuntura favorable do mercado mundial. Nada do outro mundo.

Con todo, esta riqueza en nada beneficia aos traballadores e pobo peruano xa que queda só nas transnacionais e as altas esferas gobernamentais onde a corrupción creceu tanto que en termos económicos supera ao PBI peruano. Razón pola cal existe unha gran diferenza en gasto social entre o Perú e países como Chile que emprega nos seus programas de saúde e educación un 19% do seu PBI e Brasil que emprega o 26% mentres que o Perú só o 8%.

En máis de 15 anos de crecemento económico, os salarios dos traballadores non teñen aumentaron contrariamente aos produtos sobre todo de primeira necesidade que nalgúns casos iguala e até supera aos prezos en España. Sendo o salario mínimo 175 euros.

A redución da pobreza do 48% ao 32% do que tanto se gaba o Presidente actual Alan García é unha ficción que só se dá nalgunhas urbes como Lima mentres que no resto do país, sobre todo nas rexións andinas e amazónicas existe un 70 % de pobreza.

A minería que é a principal fonte de extracción de materia prima exportable, é a que menos xera emprego entre os peruanos, por tanto é imprescindible a industrialización e tecnificación do país. Aí a imperiosa necesidade e obrigación do futuro goberno de darlle valor agregado á nosa materia prima para conseguir que sexa máis rendible e obter mellores beneficios dela.

Non se trata de parar o crecemento macroeconómico que ten o Perú como algúns sinalan tratando de prexudicar a OLLANTA HUMALA, trátase de buscar os mecanismos que axuden ao estado peruano a obter maiores ganancias pola venda do que é noso, renegociando favorablemente -para o Perú- coas empresas transnacionais, as condicións coa que explotan os nosos recursos. Elas, non se irán xa que aínda obtendo o Perú radicais vantaxes, o beneficio para esas empresas será substantivo como xa se demostrou en Bolivia e Ecuador.

O Perú obterá desta maneira un maior crecemento económico debendo distribuírse a riqueza dunha forma máis xusta. Así mesmo, permitiralle desenvolver programas sociais, aumento de salarios, melloras na sanidade pública, moita atención e investimento en educación, ter un sistema nacional de estradas do estado que permita a comunicación entre rexións evitando o centralismo da capital, etc. Todo isto xerará emprego o cal debe de ser unha das principais preocupacións do novo goberno. É necesario tamén garantir a seguridade social e protección do desempregado.

Pero nada poderá realizarse se antes non se cambia ou polo menos non se reforma a Constitución Peruana que é o instrumento con que as transnacionais teñen brindado os seus vantaxosos contratos e impiden unha renegociación favorable ao Perú. Por tanto o cambio da Constitución debe de ser a principal medida que o Goberno de GANA PERÚ debe de facer conxuntamente con efectivizar o cobro do imposto sobre ganancias das multinacionais.

O 5 de xuño o pobo peruano xógase o seu futuro; votar por OLLANTA HUMALA é concretar e facer realidade o desexo popular de cambio e de distribución máis xusta e equitativa da riqueza peruana e aupar ao Perú como un país no que o destino do seu pobo estea asegurado mantendo no alto as bandeiras de BENESTAR E XUSTIZA SOCIAL. Votar por Keiko Fujimori é votar por que todo siga como até agora sen que os traballadores sexan favorecidos, cos inmensos niveis de corrupción e permitindo que a riqueza do Perú sexa usufrutuada só por unha pequena caste de ricos empresarios nacionais e estranxeiros sen importarlles para nada a desigualdade e a pobreza que hoxe envolve a millóns de fogares peruanos.