A resposta do consello das candorcas
O consello das candorcas reunido en pleno e contando con representación das candorcas Tipo A: residentes, transeúntes e oceánicas. Tipo B e C: antárticas e sub-antárticas e as neocelandesas. Tipo D, chegadas de todos os mares e océanos do planeta, en base á convocatoria realizada en tempo e forma, declara:
1º- Un minuto de silencio polo membro do consello ausente e falecido a causa das feridas de disparo na pesqueira do Atlántico Norte. Rematado o acto de homenaxe reanúdase a sesión.
2º- Fartas de habitar un océano plagado de humanos no que se están a notar irrevesiblemente as pegadas do cambio planetario causado polo efecto invernadoiro por mor do aumento do CO2 atmosférico.
3º- Cansas de que se nos roube aos nosos fillos para condealos de por vida en acuarios.
4º- Famentas por ter diminuído ata límites insospeitables os recursos pesqueiros.
5º-Enfermas a causa de microorganismos de procedencia terrestre debido ao deficiente saneamento.
6º- Acosadas por embarcacións cargadas de riseiras figuras que crean falsos soños cos nosos peores pesadelos.
7º- Chegando ao límite da subsistencia e comprendendo que o límite planetario foi xa superado.
8º- Decidimos pasar á ofensiva estudando os artiluxios humanos mariños, o seu funcionamento, limitacións e vulnerabilidade.
9º- Abriremos unha oficina na ONU para a negociación do reparto oceánico e nomearemos unha comisión para elaborar un decálogo como ultimatum á humanidade.
10º- Aos 101 días da última advertencia pasaremos á acción con todas as consecuencias.
Estaba imitando unha fábula de Esopo, ou..... talvez non?
1º- Un minuto de silencio polo membro do consello ausente e falecido a causa das feridas de disparo na pesqueira do Atlántico Norte. Rematado o acto de homenaxe reanúdase a sesión.
2º- Fartas de habitar un océano plagado de humanos no que se están a notar irrevesiblemente as pegadas do cambio planetario causado polo efecto invernadoiro por mor do aumento do CO2 atmosférico.
3º- Cansas de que se nos roube aos nosos fillos para condealos de por vida en acuarios.
4º- Famentas por ter diminuído ata límites insospeitables os recursos pesqueiros.
5º-Enfermas a causa de microorganismos de procedencia terrestre debido ao deficiente saneamento.
6º- Acosadas por embarcacións cargadas de riseiras figuras que crean falsos soños cos nosos peores pesadelos.
7º- Chegando ao límite da subsistencia e comprendendo que o límite planetario foi xa superado.
8º- Decidimos pasar á ofensiva estudando os artiluxios humanos mariños, o seu funcionamento, limitacións e vulnerabilidade.
9º- Abriremos unha oficina na ONU para a negociación do reparto oceánico e nomearemos unha comisión para elaborar un decálogo como ultimatum á humanidade.
10º- Aos 101 días da última advertencia pasaremos á acción con todas as consecuencias.
Estaba imitando unha fábula de Esopo, ou..... talvez non?
