07-02-2022

SÍ HAI FRONTEIRAS

Tres rapazas que en tres minutos fixeron un intre un mundo mellor, un mundo que anhelábamos, un mundo que, non creía que existir, onde xa non cabía ilusión nin esperanza.

HELENA VILAS VIÑAS

Tremendo talento ninguneado por tres persoas dun xurado que fan pensar que de música saben o que eu de metafísica, tres persoas que non lles interesa poñer voz galega á multiculturidade do Estado Español, non lles interesa en absoluto mais iso xa o sabíamos, penso.  Non só é unha canción, representa moito máis, unha oda á diversidade, á solaridade, á fraternidade, á convivencia coa riqueza das nosas linguas, é poesía. É memoria, é futuro, a forza das súas voces, moito máis que unha posta en escea, foron quen por uns días de unir a un povo, non quero ser esaxerada pero é que en tres días vin máis unión e afinidade entre nós e con xente do Estado Español que valora e recoñece o noso, que en calquer evento deportivo ou doutra índole.

14-02-2022

OS PRECEDENTES DO ASOCIACIONISMO NO CONCELLO DE CULLEREDO (1884-1928)

CARLOS PEREIRA MARTÍNEZ

O concello de Culleredo tivo ao longo da historia, e segue a ter, unha intensísima e úbeda vida asociativa. Xa dende finais do século XIX constatamos o nacemento de diversas asociacións, sendo as primeiras delas de socorros mutuos.

A documentación conservouse no Arquivo do Reino de Galicia, nos fondos do Goberno Civil da Coruña. Consiste en varios libros de rexistros e tamén expedientes da maior parte delas.

No Libro que recolle as asociacións máis antigas da provincia da Coruña, -cuxos datos, para Culleredo, chegan a 1909- (A.R.G., Goberno Civil da Coruña, Libro Rexistro de Asociacións (1847. 1900-1907) L-5022), encontramos as seguintes:  

-“La Humanidad”, de Vilaboa. Socorros mutuos. Fundada o 1-5-1884. 161 socios.

-“La Amparadora”. O Burgo. [Socorros mutuos]. Fundada o 9-4-1892. 150 socios.

09-02-2022

A outra epidemía oculta que dilacera o País

ROBERT NEAL BAXTER

Seica non hai mal que non veña por ben... mais cata para quen. Así, por exemplo, dentro das trebas que trouxo consigo a epidemía da COVID-19, cuxos tentáculos agarrotaron cada aspecto das nosas vidas, a expansión do coronavirus tamén serviu en parte para destapar e denunciar a execrábel crise que desde hai tempo arrastra o sector da saúde mental e que as restricións motivadas pola COVID non fixeron máis que agudizar.

Para ter unha idea da escala da falta de medios, basta con saber que, segundo se gaba a propria Xunta, houbo que agardar até 2021 para asistir á criación na Área Sanitaria de Santiago de Compostela e Barbanza dun hospital de día de saúde mental infanto-xuvenil sito na capital. Mellor tarde que nunca! Trátase apenas do segundo que se pon en marcha en toda a Galiza despois do de Vigo, que debe atender os preto de 50 000 pacientes das áreas de Vigo, Pontevedra e Ourense. Infelizmente, o sitio da Xunta non fornece moitos máis datos nen sobre a dotación en medios humanos, nen sobre a súa capacidade. Porén, non se ruboriza ao proclamar que o tan publicitado Plan de Saúde Mental, que supón un incremento orzamentario de 1,7 millóns, prevé “unha suba de 23% (1,5 millóns máis) para a partida destinada a servizos concertados de saúde mental”. Igual fican unhas migalliñas para os centros públicos…